"Σ' ένα χωριό που ζει από τον τουρισμό λόγω της κρίσης τα πάντα έχουν
νεκρωθεί. Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον
άλλο. Ο καιρός περνά μέσα σ' αυτή τη θλιβερή ατμόσφαιρα ώσπου μια
μέρα...
.
.
.
.
.
.
.
έρχεται ένας τουρίστας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού.
Ο ξενοδόχος του λέει την τιμή και εκείνος προπληρώνει με ένα
χαρτονόμισμα των 100 Ευρώ. Πριν ακόμα ανέβει στο δωμάτιο του, ο
ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στο χασάπη στον οποίο χρωστάει
ακριβώς 100 Ευρώ.
Ο χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και τρέχει να το δώσει στον
κτηνοτρόφο που τον εφοδιάζει με κρέας.
Ο κτηνοτρόφος παίρνει το χαρτονόμισμα και πηγαίνει να το δώσει στην
πουτάνα του χωριού που της χρωστάει κάποιες τρυφερές ώρες που πέρασαν
μαζί.
Εκείνη με τη σειρά της τρέχει και το δίνει στον ξενοδόχο που του
χρωστάει μερικές βραδιές που χρησιμοποίησε τα δωμάτια του με τους
πελάτες της.
Όπως άφηνε το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, ο τουρίστας που μόλις
κατέβηκε από το δωμάτιο του λέγοντας στον ξενοδόχο ότι δεν του αρέσει
και άλλαξε γνώμη, αρπάζει το χαρτονόμισμα και φεύγει.
Τελικά τίποτα δεν ξοδεύτηκε, κανείς δεν έχασε, κανείς δεν κέρδισε και
όλα τα χρέη ξεχρεώθηκαν!
.
.
.
.
.
Μήπως έτσι θα βγούμε από την κρίση;"
Τετ Μαρ 31, 2010 3:56 pm
