ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ ?

Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του, για
> την σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης στον Θεό.
>
> Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
>
> Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.
>
> Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;
>
> Φοιτ.: Φυσικά.
>
> Καθ.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;
>
> Φοιτ.: Ναι
>
> Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να
> τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα
> προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους.Πού είναι η
> καλοσύνη του Θεού λοιπόν;
>
> Φοιτ.: ...
>
> Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε μικρέ μου.
> Είναι καλός ο Θεός;
>
> Φοιτ.: Ναι.
>
> Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;
>
> Φοιτ.: Όχι.
>
> Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;
>
> Φοιτ.: Ο...Θεός...
>
> Καθ.: Σωστά. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;
>
> Φοιτ.: Ναι.
>
> Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα
> πάντα, σωστά;
>
> Φοιτ.: Ναι.
>
> Καθ.: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;
>
> Φοιτ.: ...
>
> Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα
> τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;
>
> Φοιτ.: Μάλιστα.
>
> Καθ.: Λοιπόν, ποιος τα δημιούργησε;
>
> Φοιτ.: ...
>
> Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να
> αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες
> μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;
>
> Φοιτ.: Όχι, κύριε.
>
> Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το
> Θεό σου; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις
> αισθήσεις σου το Θεό;
>
> Φοιτ.: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.
>
> Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;
>
> Φοιτ.: Ναι.
>
> Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των
> αποτελεσμάτων ενός φαινόμενου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο
> Θεός σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;
>
> Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.
>
> Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.
>
> Φοιτ: Καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;
>
> Καθ.: Ναι.
>
> Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;
>
> Καθ.: Ναι.
>
> Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα,
> ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή
> καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο.
> Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου
> θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει
> τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που
> χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν
> μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο
> δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.
>
> Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...
>
> Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε
> σκοτάδι;
>
> Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;
>
> Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η
> απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό
> φως, εκτυφλωτικό φως... Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και
> αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το
> σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.
>
> Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ;
>
> Φοιτ.: Κύριε, ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.
>
> Καθ.: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;
>
> Φοιτ.: Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας.
> Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας
> καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι
> τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να
> εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την
> ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον
> να καταλάβει απόλυτα αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν
> το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν
> μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της.
> Τώρα πείτε μου, καθηγητά.
> Διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;
>
> Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.
>
> Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;
>
> Καθ.: ...
>
> Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης
> επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν
> σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος.
> Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;
>
> Καθ.: ...
>
> Φοιτ.: Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του
> καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον
> εγκέφαλο του καθηγητή; Κανένας.
> Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με
> δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη ισχυρίζεται ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε.
> Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς
> μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;
>
> Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου,
> παιδί μου.
>
> Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε... Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του
> Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.
>
> Αυτός ο νεαρός φοιτητής ήταν ο ALBERT EINSTEIN...[b]